lipiec 1918 do niepodległości pozostało 4 miesięcy

Szczegóły

Kategoria: 100-lecie niepodległości

„Do broni więc, Narodzie Polski, do broni!” – pisał generał Józef Haller w swym rozkazie mobilizacyjnym, skierowanym w pierwszej połowie lipca 1918 roku do żołnierzy polskich na terenie Rosji. Dowódcą formowanych tam oddziałów został gen. Lucjan Żeligowski, Haller zaś wyruszył do Francji, gdzie objął dowództwo nad Błękitną Armią.

Z okazji amerykańskiego Dnia Niepodległości władze francuskie zorganizowały w Paryżu wielką manifestację. Głównym punktem obchodów była uroczysta defilada, w której ulicami miasta przemaszerowały oddziały wojsk sojuszniczych. Ponieważ Polskę oficjalnie potraktowano jako państwo sprzymierzone, w defiladzie wziął udział batalion polskiej piechoty. Rząd francuski zwrócił się do działającego w tym kraju Komitetu Narodowego Polskiego o polskie flagi, które następnie rozwieszono na trasie przemarszu. To ważne, ponieważ po raz pierwszy biało-czerwona publicznie zawisła wśród sztandarów innych państw europejskich. Była to ze strony francuskiej decyzja kurtuazyjna, ale mająca swe ogromne znaczenie symboliczne, potwierdzające, że Polska jako kraj znów wraca na arenę Europy.

W defiladzie uczestniczyły oddziały amerykańskie, angielskie, belgijskie, greckie, włoskie, portugalskie, rumuńskie, serbskie i czechosłowackie. Roman Dmowski, będący prezesem Komitetu Narodowego Polskiego, w ten sposób opisywał udział polskiego batalionu w defiladzie: „Ukazanie się oddziału polskiego wywarło silne wrażenie, entuzjastycznie witały go zgromadzone tłumy, okrzykami „Vive la Pologne”. Na trybunie Prezydenta Rzeczypospolitej [tj. Republiki Francuskiej] w Avenue du Bois de Boulogne znajdował się rząd francuski i przedstawiciele państw sprzymierzonych. Gdy ukazał się oddział polski – rosłe, barczyste chłopy, maszerujące znakomicie z marsowym wyrazem twarzy – oficerowie zakazali żołnierzom uśmiechać się do publiczności – rozlegały się wyrazy podziwu”.

• « poprz.
• nast. »