*** (Miłość, na którą cierpię, jest jak trąd palący)
Liebert Jerzy

  Miłość, na którą cierpię, jest jak trąd palący,

Który serce jak ciało rozkłada i kruszy -

Ty jesteś nią miłością i trądem, i ciałem,

O. luba. wiciu, twa dusza nie kocha mej duszy.



Gdy noc srebrna, jak wieko sarkofagu chłodna,

Przykrywa nas gwiazdami - jak obłok płynący.

Obojętna w przestrzeni jesteś i pogodna,

We mnie płyniesz jak strumień drapieżny i wrzący.



Spragnione majestatu i woni niebiosów,

Próżno serce się wznosi i drży jak powieka,

Zapachem ciała, mocnym aromatem włosów -

Ty jesteś moim niebem, chłodna i daleka.



Lecz na próżno cię dotknąć chcę. Jak gołąb lotny.

Jak błękit mi umykasz, nim piersią cię chwycę -

Kiedyż, obcy błękitom, na lądach samotny,

Ujrzę morza gościnne, twoje dwie źrenice?