Krótki zarys historii liceum

Szczegóły

Kategoria: Historia szkoły

U schyłku XIX wieku nastąpił liczebny wzrost ludności Dębicy. Wzrosła także liczba rodzin mających aspiracje kształcenia swych dzieci. Zrodził się więc pomysł utworzenia w naszym mieście gimnazjum, którego twórcą był burmistrz Henryk Zauderer. Na pierwszego dyrektora pozyskał on pracującego uprzednio w gimnazjum jarosławskim, Józefa Szydłowskiego. W roku szkolnym 1900/1901 na mocy reskryptu ministra wyznań religijnych i oświaty z dnia 31 sierpnia 1900 roku szkoła rozpoczęła pracę.

Nauka odbywała się początkowo w czterech wynajmowanych w domu prywatnym pokojach, później zakupiono kamienicę, w której Gimnazjum  imienia Franciszka Józefa pozostawało do 1907 roku. W tymże roku stanął nowy budynek przy ulicy Słowackiego, który jest siedzibą szkoły do dzisiaj. W pierwszym roku działalności do Gimnazjum przyjęto 83 uczniów, którzy pracowali pod kierunkiem dwóch stałych nauczycieli. W latach 190l-1919 liczba uczniów wahała się od około 200.do ponad 400. Szczególną uwagę zwracano wówczas na wychowanie patriotyczne - naukę literatury, historii, geografii kraju ojczystego. Miarą narodowego wychowania uczniów dębickiego gimnazjum był ich udział w ruchu paramilitarnym, podczas I wojny światowej, a następnie w walkach o granice Polski, między innymi w obronie Warszawy podczas wojny polsko- bolszewickiej w 1920 roku. Polegli w walkach uczniowie i nauczyciele, a wśród nich Tadeusz Gawryś, zostali uhonorowani tablicą pamiątkową znajdującą się w budynku szkoły. Zniszczenia w gmachu szkoły w czasie I wojny światowej, usunięto do połowy lat dwudziestych, głównie wysiłkiem Komitetu Rodzicielskiego. 9 czerwca l925 roku Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego nadało Dębickiemu Gimnazjum imię króla Władysława Jagiełły. W roku szkolnym 1925/26 dokonano zmian programowych i organizacyjnych szkoły. W okresie międzywojennym kształciło się rocznie przeciętnie 500 uczniów (od około 200 do 700) pochodzących z Dębicy i okolicznych wiosek. W szkole działały chór, orkiestra, teatr, koła zainteresowań, organizacje harcerskie. Funkcję dyrektora sprawowali kolejno: Michał Staroń (tymczasowy kierownik), Piotr Passowicz, ksiądz Błażej Kotfis, Franciszek Sadowski.
Wybuch wojny 1 września 1939 roku nie pozwolił na normalne rozpoczęcie roku szkolnego. Władze okupacyjne nie zezwoliły na otwarcie ogólnokształcącej szkoły średniej, jednak na skutek starań wielu wpływowych osób: burmistrza Dębicy Michała Staronia, księżnej Jabłonowskiej, dyrektora Franciszka Sadowskiego, Stanisława Marcisza, zgodziły się na otwarcie szkoły kupieckiej, która działała w latach 1940-43. Pod jej szyldem na tajnych kompletach realizowano pełny program gimnazjum i liceum. W walkach z okupantem poległo kilkuset uczniów i absolwentów szkoły, zginęli także nauczyciele, m.in Franciszek Dwornik, Stanisław i Zofia Marcisz, Ludwik Kita.

Wyzwolenie Dębicy 23 sierpnia 1944 roku nie oznaczało możliwości rozpoczęcia nauki 1 września. Front przebiegał w pobliżu miasta i na skutek bombardowań ludność została ewakuowana w rejon Ropczyc i Sędziszowa. I właśnie w Ropczycach 1 października 1944 roku wznowiło działalność dębickie gimnazjum i liceum. Warunki materialne były niesłychanie trudne, młodzież wynędzniała, często schorowana. 1 lutego 1945 roku szkoła wróciła do swego, niestety mocno zdewastowanego, budynku w Dębicy. Zapał do pracy był jednak ogromny. W 1944 roku w 13 oddziałach uczyło się 520 uczniów. Do końca 1947 roku wyremontowano wszystkie pomieszczenia szkoły.

Prace remontowe, które kontynuowano w latach 1954-64, znacznie poprawiły warunki pracy szkoły. Szkole odebrano imię króla Władysława Jagiełły, a w 1950 roku wprowadzono do budynku klasy szkoły podstawowej i zorganizowano tzw. jedenastkę. Dopiero po dziewięciu latach nastąpiło oddzielenie klas szkoły podstawowej, w budynku pozostawiono jedynie klasy szkoły średniej. Mimo powrotu do tradycji gimnazjalnej szkole nie przywrócono imienia patrona.

W okresie powojennym liceum ukończyło kilka osób odgrywających woważną rolę w życiu kulturalnym naszego kraju. Najbardziej znani to: aktor Tadeusz Łomnicki, reżyser Jan Łomnicki, poeta Wojciech Kawiński, kompozytor Krzysztof Penderecki. Wielu uczniów startowało z powodzeniem w krajowych i międzynarodowych olimpiadach przedmiotowych. W roku szkolnym 1972/73 kuratorium rzeszowskie nadało szkole imię Jana Wiktora (pisarz, absolwent szkoły z 1910 roku), co nie spotkało się z powszechną akceptacją, a nawet wywołało rozgoryczenie wśród starszego pokolenia absolwentów. W czerwcu 1989 roku Rada pedagogiczna podjęła jednomyślną uchwałę w sprawie przywrócenia szkole poprzedniego imienia. Od dnia 22 czerwca 1990 roku Liceum Ogólnokształcące w Dębicy nosi ponownie imię króla Władysława Jagiełły.
W okresie powojennym funkcję dyrektora pełnili: Franciszek Sadowski, Zofia Hołubowicz, Jan Czyhin, Wiktor Pietrzykowski, Edmund Galas, Stanisław Kłok, Ryszard Pękala, Leszek Klabacha i obecnie Wiesław Ostafin.
Liceum Ogólnokształcące imienia Króla Władysława Jagiełły w Dębicy jest jedną z liczących się szkół w naszym regionie.

• « poprz.
• nast. »