Hej ogarnięci !!!

Sławni absolwenci

Sławni absolwenci

Szanowniw Państwo.
W 2020 roku I Liceum Ogólnokształcące w Dębicy obchodzi 120 rocznicę powstania. W związku z tym chcielibyśmy, aby lista sławnych absolwentów naszej szkoły była kompletna, żeby nikt kto powinien na niej się znaleźć nie został pominięty.
W związku z tym prosimy o przesyłanie informacji na temat naszych absolwentów, którzy odnieśli znaczny sukces zawodowy i są znani.
Informacje o „Sławnych absolwentach” prosimy przesyłać na adres: liceum@jagiello-debica.edu.pl

W informacji o absolwencie obok opisu dorobku zawodowego chętnie widzielibyśmy fotografię i datę ukończenia szkoły.
Prosimy również o przeczytanie już umieszczonych informacji o absolwentach i ich ewentualną korektę.



Anna Augustynowicz

Anna Augustynowicz - reżyser teatralny i telewizyjny

Absolwentka teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wydziału Reżyserii w krakowskiej PWST.
Należy do pokolenia młodych twórców, którzy kształcili się pod okiem Krystiana Lupy. Jej pierwszym samodzielnym przedstawieniem, zrealizowanym jeszcze w czasie studiów było "Życie Wewnętrzne" Marka Koterskiego w Teatrze Bogusławskiego w Kaliszu (1989).

W 1992 roku Augustynowicz została dyrektorem artystycznym Teatru Współczesnego w Szczecinie. Jeszcze w tym samym roku otwarła przy Współczesnym małą scenę - "Malarnię", doskonałą dla inscenizacji współczesnych dramatów kameralnych.
 
Augustynowicz jako pierwsza konsekwentnie wprowadzała na polskie sceny modę na młodą dramaturgię poruszającą ważne problemy społeczne. Właśnie w szczecińskim teatrze odbyły się prapremiery polskie dramatów Stiga Larssona ("Naczelny", "Siostry i bracia"), Clare McIntyre'a ("Bez czułości"), Wernera Schwaba ("Moja wątroba jest bez sensu"). Artystyczne upodobania Augustynowicz najpełniej przejawiły się w inscenizacji tekstu Grzegorza Nawrockiego "Młoda śmierć", opowiadającej brutalnym, naturalistycznym wręcz językiem o morderstwach dokonanych przez młodych ludzi. Augustynowicz połączyła w przedstawieniu środki czysto teatralne, projekcje wideo, atakowała widzów muzyką.

Czytaj więcej: Anna Augustynowicz

Katarzyna Baran - kostiumografka, stylistka gwiazd

Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy z 2003 roku.

W Warszawie studiowała resocjalizację, ale całe profesjonalne życie związała z modą czyli swoją prawdziwa pasją.

Tworzyła stylizacje postaci w wielu popularnych serialach m. in. „Druga szansa", „Odwróceni ojcowie i córki", „Wataha". Współpracowała z gwiazdami m.in. Katarzyną Dowbor, Małgorzatą Kożuchowską i Małgorzatą Rozenek. Jest personal shopperem. Pracuje także w Teatrze Kwadrat.

W jednej ze stacji telewizyjnych prowadzi program „Związki z modą”, można ją też zobaczyć w „Eks-tra zmianie”.

 

 

Stanisław Białas – prof. zw. dr hab., matematyk

    Stanisław Białas urodził się w 1936 roku w Grudnej Dolnej. Zawierucha wojenna spowodowała, że naukę w „Jagielle” rozpoczął z  poślizgiem. Jest absolwentem I LO w Dębicy z 1956 roku. Studia, na kierunku matematyka  Uniwersytecie Jagiellońskim, ukończył w 1962 roku.

    W latach 1962–1964 pracował w Zakładach Azotowych w Tarnowie, a następnie w Instytucie Technologii Nafty w Krakowie. Odbywając, jako matematyk – programista, swój staż w przemyśle chemicznym, Stanisław Białas miał możliwość zapoznania się z aspektem praktycznym zastosowań maszyn cyfrowych i analogowych w obliczeniach technicznych.

Od 1964 roku Stanisław Białas jest pracownikiem Akademii Górniczo-Hutniczej. W roku 1973 uzyskał, na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki AGH, stopień doktora nauk technicznych, a w roku 1988, na tym samym Wydziale, za rozprawę o tytule „Systemy dynamiczne przedziałowe”, stopień doktora habilitowanego w zakresie automatyki i robotyki. Tytuł naukowy profesora nadał mu Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w 2002 r.

W roku 1991 Stanisław Białas zostaje zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego AGH, a w 2003 roku, powołany został na stanowisko profesora zwyczajnego. Zainteresowania naukowe Profesora są ściśle związane z automatyką i robotyką i dotyczą algorytmizacji obliczeń. Wyniki Profesora Białasa, uzyskiwane w zakresie liniowych systemów dynamicznych o niezdeterminowanych parametrach (odporna stabilność), zostały opublikowane w renomowanych czasopismach krajowych i międzynarodowych. Profesor Białas jest autorem monografii Odporna stabilność wielomianów i macierzyMacierze – wybrane problemy oraz współautorem książek Algorytmy i programy sterowania oraz Algorytmy i programy wentylacji i klimatyzacji kopalń, a także autorem lub współautorem skryptów: Programowanie w języku FORTRANFORTRAN 66FORTRAN 77Różnicowe metody rozwiązywania równań różniczkowychMatematyka dla studiów inżynierskich.

Czytaj więcej: Stanisław Białas – prof. zw. dr hab., matematyk

ks. Marcin Baran

Absolwent I LO w Dębicy z 1998 roku. W 2004 roku przyjął święcenia kapłańskie.

W czasie Światowych Dni Młodzieży w Krakowie w 2016 roku pełnił funkcję okręgowego koordynatora Światowych Dni Młodzieży.

Ksiądz Marcin Baran jest dyrektorem Wydziału Duszpasterstwa Młodzieży Kurii biskupiej w Tarnowie oraz członkiem Komisji Przygotowawczej V Synodu Diecezji Tarnowskiej. Podczas wyborów 378. zebrania plenarnego polskich biskupów, którzy obradowali 13 i 14 marca w Warszawie, ks. Marcin Baran został powołany do grona konsultorów Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży Konferencji Episkopatu Polski.

 

Władysław Bielawa

Władysław Bielawa jest absolwentem I LO w Dębicy z 1975 roku.

 Studiował na Politechniki Rzeszowskiej. Pracował w biurze konstruktorskim Firmy Oponiarskiej "Dębica" i był członkiem Zespołu Inwestycyjnego. Działacz Zarządu Regionu Małopolska NSZZ "Solidarność".

Wielokrotnie sprawował mandat radnego powiatu dębickiego. Pełnił funkcję Burmistrza Dębicy i Starosty Powiatu Dębickiego.

 

 

 

 

Mateusz Borek – dziennikarz, komentator sportowy, promotor boksu

I LO w Dębicy ukończył w 1992 roku.

Studiował  dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę rozpoczął w Małopolskiej Telewizji Kablowej, następnie pracował w Canal+, Eurosporcie i Polsacie Sport. Współpracował z Dziennikiem, Super Expresem, Faktem i Przeglądem Sportowym.

 

 

 

 

 

 

Danuta Borowiecka – aktorka

Danuta Borowiecka pochodzi z Nagoszyna. Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego  w Dębicy z 1963 roku.

W latach 70. występowała na scenach Teatrów: im. Osterwy w Lublinie, Nowym w Poznaniu, Polskim we Wrocławiu oraz w Teatrze Dramatycznym w Słupsku. W latach 80. związała się z Teatrem na Targówku w Warszawie. Szerszej publiczności znana z filmów „Pan na Żuławach”, „O rany nic się nie stało”, „40-latek. 20 lat później”, „Sukces”, „Pielęgniarki”, „Na sygnale”.

W ostatnich latach skupia się głównie na pisaniu scenariuszy, reżyserii i występach w monodramach między innymi „Kłania się PRL”, „Pora umierać”, „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety”.

 

 

Marek Bulsa – prof. dr. hab. n. med.

      Prof. dr hab. n. med Marek Bulsa, specjalista ginekologii i położnictwa. Specjalizuje się w leczeniu chorób z zakresu ginekologii oraz onkologii.

      Naukę w I LO w Dębicy ukończył w 1976 roku, następnie studiował w Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie. Dyplom lekarza uzyskał w 1982 r., a stopień doktora w 1992 r., doktora habilitowanego w 2003 roku, a tytuł profesora nadzwyczajnego US w 2008 roku.

 

 

 

 

Józef Buszko (1925-2003) – prof. zw., historyk

Prof. zw. dr hab. Józef Buszko jest absolwentem szkoły z czasu  II wojny światowej. Był synem profesora I LO w Dębicy Alojzego Buszki.

Studia historyczne odbył na UJ, a także ukończył Szkołę Nauk Politycznych przy Wydziale Prawa UJ. Od 1949 r. pracownik Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktorat uzyskał      w 1949 r., tytuł docenta w 1955 r., a profesorem nadzwyczajnym mianowano go w 1966 roku. W 1974 r. został profesorem zwyczajnym. W 1956 r. został kierownikiem Zakładu Najnowszej Historii Polski. Wykładał także na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie oraz w Wyższej Szkole Ekonomiczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej.

Specjalizował w dziejach Polski nowożytnej i nowoczesnej.

 

 

Paweł Ciołkosz-doktor w dziedzinie sztuk teatralnych, aktor filmowy, teatralny, dubbingowy

Paweł Ciołkosz ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Dębicy w 2001 roku. Uczęszczał do klasy matematyczno-geograficznej. Już w szkole interesował się filmem. Wraz z kolegami kręcił różne filmy. W zbiorach pracowni geograficznej znajdują się filmy Pawła i jego kolegów poświęcone środowisku przyrodniczemu i społeczno-gospodarczemu Dębicy. W 2000 roku wziął udział w konkursie TYP na reklamę i ten konkurs wygrał.

Paweł ukończył Akademię Teatralną w Warszawie. Pracował jako aktor Teatru Współczesnego w Warszawie i Teatru Polskiego w Warszawie. Ma w swoim dorobku wiele ról teatralnych i filmowych. Szerszej publiczności znany jest z jednej z głównych ról w popularnym serialu TVN "Singielka" oraz z licznych kreacji, które stworzył w spektaklach w reżyserii Krystyny Jandy (m.in.: "Pocztówki z Europy", "Matki i synowie").

W swoim dorobku artystycznym posiada również wiele ról w dubbingu.

W 2018 roku uzyskał stopień doktora w dziedzinie sztuk teatralnych.

 

Krzysztof J. Cios – Prof. at Virginia Commonwealth University, USA

 Krzysztof J. Cios, polsko-amerykański informatyk, urodził się w Dębicy 22 marca 1950. Jest absolwentem I LO w Dębicy z 1968 roku. Uzyskał   tytuł magistra inżyniera elektryka oraz stopień doktora nauk technicznych z informatyki w AGH. Stopień doktora habilitowanego nadał mu Instytut Badań Systemowych  PAN w Warszawie, natomiast tytuł M.B.A. uzyskał z University of Toledo, Ohio, USA.

 Po wyjeździe do Stanow Zjednoczonych pracował w Instytucie Electrical Engineering and Computer Science na University of Toledo, gdzie był współzałożycielem Instytutu Bioinżynierii  i  jego dyrektorem.  Pracował również w NASA Glenn Research Center, Cleveland, Ohio.  Następnie był dyrektorem Instytutu Computer Science and Engineering na University of Colorado Denver, gdzie założył studia doktoranckie w zakresie Computer Science and Information Systems. Był konsultantem dla firm takich jak Lockheed Martin i Raytheon. Pracowal takze jako Visiting Professor na Complutense University, Madryt, oraz na Muroran Institute of Technology, Japonia. Na Virginia Commonwealth University (VCU) był dlugoletnim dyrektorem Instytutu Computer Science, gdzie miedzy innymi zorganizował łączony program doktorancki z zakresu informatyki pomiędzy VCU i University of Cordoba, Hiszpania. 

 Prof. Cios jest współautorem trzech książek i ponad 200 artykułów. Jego główny wkład do nauki można ulokować w zakresie nauczania maszynowego oraz sztucznej inteligenci. Prowadzi także badania w zakresie neuronauki obliczeniowej. Był promotorem 18 doktoratów oraz 20 magistrantów. Wypromowani doktorzy pracują obecnie na uniwersytetach w USA a także w Australii, Tajlandii i Wietnamie.  Inni są zatrudnieni w przedsiębiorstwach takich jak Google, Amazon Robotics, NASA, General Motors, oraz Proctor and Gamble.

 Prof. Cios otrzymał nagrodę Norbert Wiener Outstanding Paper Award z czasopisma Kybernetes, nagrodę za najlepszy artykuł w czasopiśmie Neurocomputing, oraz nagrodę Fulbright Senior Scholar Award.  Jest wymieniony na liście znanych uczonych polskiego pochodzenia publikowanej przez Fundację Kościuszkowską w Nowym Jorku. Jest Członkiem Zagranicznym Polskiej Akademii Umiejetnosci, Członkiem European Academy of Sciences and Arts, Life Fellow of the IEEE, Fellow of Asia-Pacific Artificial Intelligence Association, Fellow of the American Institute for Medical and Biological Engineering. Ceni sobie dedykację wpisaną do książki “The Language of Life” przez Francis Collins, Dyrektora National Institutes of Health: “To Professor Krzysztof Cios with warm regards and appreciation for your work in computational biology. Francis S. Collins”.

 

 

Jolanta Czaja – Przesmycka – stylistka gwiazd, redaktor

Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego z 1996 roku.  Po ukończeniu szkoły studiowała filmoznawstwo, interesowała się fotografią i dziennikarstwem.

W swojej karierze pracowała z największymi gwiazdami – Dodą, Małgorzatą Sochą, Edytą Górniak, Małgorzatą Kożuchowską, Katarzyną Cichopek .

Jest autorką instagramowego profilu Czaja Wyczaja, na którym pokazuje kulisy pracy stylisty, które zazwyczaj są niewidoczne. Swoimi relacjami pozwala ludziom z innych światów zrozumieć, na czym polega jej zawód i jak wielu ludzi pracuje nad zdjęciami, które oglądamy w magazynach.

Obecnie pełni funkcje redaktor kreatywnej magazynu WIWA

 

Marek Ćwiklicki – profesor doktor habilitowany

Marek Ćwiklicki ukończył I LO w Dębicy w 1992. Obecnie jest profesorem Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Kierownik Katedry Zarządzania Organizacjami Publicznymi w Kolegium Gospodarki i Administracji Publicznej.

Marek Ćwiklicki jest profesorem nauk społecznych od 2020,  tytuł doktora habilitowanego nauk ekonomicznych w dyscyplinie nauki o zarządzaniu otrzymał w 2012, doktorem nauk ekonomicznych w dyscyplinie nauk o zarządzaniu został w roku 2003, pracę magisterską z ekonomii, kierunek Ekonomia, specjalność Gospodarka i Administracja Publiczna obronił w 1998 roku (UEK, Polska), magister ekonomii kierunek Zarządzanie i Marketing, specjalność Zarządzanie Firmą (1998, UEK, Polska), Master of Business Science Administration (1997, Baltic Sea Management Academy, Szwecja).

W latach 2000-2010 był współwłaścicielem firmy szkoleniowo-doradczej, trenerem i doradcą organizacyjnym, w latach 2012-2014 pełnił funkcję Prezesa Zarządu Fundacji Gospodarki i Administracji Publicznej. W latach 2014-2016 był, Pełnomocnik Rektora Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie ds. Ośrodka Badań Europejskich. Profesor Ćwiklicki jest autorem i współautorem prac z zakresu przejścia i wdrożenia cyrkularnych modeli biznesowych, przedsiębiorczości społecznej, zarządzania publicznego, zarządzania jakością. Pełnił funkcję redaktora i współredaktora czasopism naukowych (m.in. Entrepreneurial Business and Economics Review, Social Entrepreneurship Review, Public Governance). Jest członkiem Rady Naukowo-Doradczej przy Burmistrzu Miasta Dębicy (2022).

 

Droktor Jarosław Duda - naukowiec, adiunkt UJ

Dr Jarosław Duda – naukowiec, adiunkt w jednostce Instytut Informatyki i Matematyki Komputerowej, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego. 

Ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Dębicy w  1999r. Uczęszczał do klasy o profilu matematyczno-fizycznym.
Studiował na Uniwesytecie Jagielońskim.

Skrócona kariera naukowa:

2005 magister matematyki teoretycznej - Uniwersytet Jagielloński

2006 magister fizyki teoretycznej - Uniwersytet Jagielloński

2010 doktor informatyki teoretycznej - Uniwersytet Jagielloński

2012 doktor fizyki teoretycznej - Uniwersytet Jagielloński

2014 Purdue University, NSF Center for Science of Information - habilitant

2015- Uniwersytet Jagielloński, Instytut Informatyki - adiunkt

Pochodzący z Dębicy naukowiec jest twórcą metody kompresji danych zwanej ANS (z ang. Asymmetric Numeral Systems) stosowaną we wszystkich urządzeniach elektronicznych. Dzięki niej szybkość transferu danych wzrosła do 30 razy.

Kodowanie ANS zostało zastosowane w nowym formacie plików graficznych - JPEG XL. Wkrótce wszystkie zdjęcia elektroniczne będą mogły być zapisywane jako JPEG XL.  Spowoduje to  nawet 3-krotne zmniejszenie rozmiaru plików graficznych bez utraty ich jakości.
Efektem kodawania ANS  będzie  szybsze otwieranie stron internetowych, zmniejszenie zużycia energii oraz odciążenie nośników i łącz internetowych.

Kodowanie ANS Jarosława Dudy używane jest w produktach m.in. Apple, Facebooka, Google, Linux.

 

Jerzy Dydak – dr prof. The University of Tenneese, UNITED STATES

Jerzy Dydak jest absolwentem szkoły z 1969 roku. Po ukończeniu studiów karierę naukową kontynuował na Uniwersytecie Warszawskim. Prace badawcze dotyczą między innymi topologii – działu geometrii.

Obecnie wykłada na Universitety of Tenessee – Knoxville (USA).

 

 

 

 

 

KRZYSZTOF GIL – dr hab., prof. UJ

Krzysztof Gil jest absolwentem szkoły z 1985 roku. Po ukończeniu szkoły podjął studia medyczne na AM w Krakowie.

Obecnie zawodowo związany jest z Katedrą Patofizjologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.

 

 

 

 

Adam Grzech (1954-2016) – profesor zw., informatyk

Profesor Adam Grzech urodził się w 1954 r. w Dębicy. I liceum Ogólnokształcące ukończył w 1972 roku. Był Absolwentem Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej (1977). Uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych w Instytucie Cybernetyki Technicznej Politechniki Wrocławskiej w 1979 r., stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie informatyki w 1989 r., a tytuł naukowy profesora w 2003 r. Od 2006 roku był profesorem zwyczajnym w Instytucie Informatyki Wydziału Informatyki i Zarządzania Politechniki Wrocławskiej.

Był autorem i współautorem ponad 350 opublikowanych prac badawczych. 

Zajmował się    projektowaniem i analizą systemów i sieci komputerowych.

 Był liderem Naukowej Szkoły Systemów i Sieci Informacyjnych i Komunikacyjnych. W latach 1991–1993 i 1999–2002 był dyrektorem Instytutu Automatyki i Inżynierii

Systemów. Od 2002 roku był delegatem Rektora ds. Technologii Informacyjnych,

 a następnie w latach 2003-2005 był wiceprezesem ds. Rozwoju na Politechnice Wrocławskiej, a w latach 2002-2008 członkiem Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 2005-2012 był prodziekanem Wydziału Informatyki i Zarządzania. Od 2011 roku jest członkiem Komitetu Programowego Konferencji Sieci Komputerowej.

Otrzymał Nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Rektora PWr, Złotą Odznakę Politechniki Wrocławskiej oraz Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi.

 

Marian GRUNDBOECK (1923-2010) – prof. zw. nauk weterynaryjnych

 

Absolwent szkoły z ….

W czasie II wojny światowej Marian Grundboeck uczestniczył w pracy konspiracyjnej, był członkiem Szarych Szeregów, jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w akcji „Burza”.

 Po zdaniu matury rozpoczął studia na Wydziale Weterynaryjnym Uniwersytetu Wrocławskiego, w którym to Wrocławiu po uzyskaniu absolutorium został zatrudniony w Zakładzie Higieny Weterynaryjnej. W 1952 r. podjął pracę na stanowisku asystenta w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym w Puławach, z którym związany był przez 41 lat do momentu przejścia na emeryturę. Pracując w Instytucie stworzył podstawy nowoczesnej patologii komórkowej aktywnie uczestnicząc w życiu naukowym i społecznym PIWET. Początkowo pracował w Dziale Eksperymentalnej Patologii i Terapii w Zakładzie Chorób Bydła, od 1955 r. w Zakładzie Anatomii Patologicznej, a od 1962 r. w Pracowni Patologii Komórkowej, będąc od 1963 r. jej kierownikiem.

W 1960 r. uzyskał stopień doktora nauk weterynaryjnych, sześć lat później stopień doktora habilitowanego, w 1975 r. tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1985 r. tytuł profesora zwyczajnego.

 

(Dom rodzinny Grundboecków znajdował się przy ul. Gawrysia . Działka od wschodu i północy graniczyła z działką I LO.)

( Siostra Pana Profesora – Pani Zdzisława Grundboeck przez wiele lat uczyła wychowania fizycznego w dzisiejszym I Liceum Ogólnokształcącym w Dębicy.)

 

Zdzisław Marian Jarzębski doktora w dziedzinie nauk matematyczno-fizycznych z zakresu fizyki

Ukończył  Liceum Ogólnokształcące im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy w 1952 roku
Jeden z pierwszych  badaczy i propagatorów badań fizycznych i chemicznych własności tlenków metali i metali oraz  pozyskiwania  energii słonecznej  za pomocą instalacji fotowoltaicznej i innych sposobów.

   Urodził się 19 maja 1933 w Skrzyszowie k/ Dębicy (w domu Józefa Jezuit i Stefani z domu Sąsiadek i do 1963 roku nosił nazwisko Jezuit). Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Jagiełły w Dębicy ukończył w 1952 roku (jako Zdzisław M. Jezuit). Wychowawcą klasy był prof. Zbigniew Fladerer, nauczycielem matematyki i fizyki – prof. Józef Wiercioch, biologii – prof. Jan Szczerba, a języka polskiego – prof. Irena Janda. Po ukończeniu Liceum studiował fizykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (1952–56). 

   Zadebiutował badaniami z zakresu technologii półprzewodników, których efektem było współautorstwo „Urządzenia do elektrycznego formowania selenowych płytek prostowniczych” opatentowanego w 1960 roku przez Urząd Patentowy w Warszawie (nr 44031) i wykorzystanego w Krakowskich Zakładach Elektronicznych „Telpod”, gdzie pracował w latach 1959-60. W latach 1960–72 pracował  w Akademii Górniczo-Hutniczej, gdzie w 1967 roku otrzymał stopień doktora w dziedzinie nauk matematyczno-fizycznych z zakresu fizyki.

    Napisał pionierską monografię o półprzewodnikach tlenkowych opublikowaną w 1973 roku przez wydawnictwo Pergamon Press w Oxfordzie  (Oxide semiconductors, Oxford: Pergamon Press1973). Za otrzymane honorarium wyjechał prywatnie w 1974 roku do Kanady, gdzie ta  książka i jej recenzje  opublikowane  w prestiżowych światowych czasopismach  umożliwiły zatrudnienie go na stanowisku Visiting Professor  w Centre for Interdisciplinary Studies in Chemical Physics, The University of Western Ontario w London (Ontario). Wyniki prowadzonych tam  badań opublikował wraz z J.P. Martonem na łamach  renomowanego czasopisma „Journal of The Electrochemical Society”  (1976, vol. 123, No. 7, 9, 10).

    Po powrocie do kraju pracował  naukowo w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie (1976–78), a potem w Zakładzie Fizyki Ciała Stałego PAN w Zabrzu (1978–88). Opublikował  wiele prac i monografii naukowych, m.in. Dyfuzja w metalach: podstawy teoretyczne i metody doświadczalne (Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1975),  Dyfuzja w metalach i stopach  (Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1988), Energia słoneczna: konwersja fotowoltaiczna (Warszawa: PWN, 1990).  

     W 1988 roku otrzymał ofertę zatrudnienia w Department of Physics, The University of Zambia  w Lusace, gdzie pracował  na stanowisku profesora fizyki  (w latach 1988-1990). Po przyjeździe do kraju przeszedł na emeryturę. Jego hobby to podróże: wiele podróżował po  Europie, Kanadzie,  USA  i Afryce.     

Grażyna Jeżewska-Witkowska (Maciołek) – prof. dr hab.

Grażyna Jeżewska-Witkowska /Maciołek/ urodziła się w Gliwicach w 1947 roku. Dzieciństwo  i czasy szkolne spędziła w Futomie. Jest absolwentką I LO w Dębicy z 1965 roku. Jej wychowawcą był mgr Zdzisław Czerny.

Studia na kierunku Zootechnika Wyższej Szkoły Rolniczej / obecnie Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie/ ukończyła w 1970 roku. Bezpośrednio  po studiach została zatrudniona w Instytucie Biologicznych Podstaw Produkcji Zwierzęcej na macierzystym Wydziale na stanowisku asystenta stażysty. W kolejnych latach awansowała na stanowisko asystenta, adiunkta, profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego. Stopień doktora nauk rolniczych w zakresie zootechniki uzyskała w 1977 r. dr habilitowanego w 1987 r. a tytuł profesora w 1999r.

Zainteresowania naukowe Pani  Profesor dotyczą genetycznych i fenotypowych  uwarunkowań wybranych cech użytkowych u zwierząt. Pod jej kierunkiem wykonano wiele prac dyplomowych /magisterskich, inżynierskich i licencjackich/ ,ponadto była promotorem w 9 przewodach doktorskich oraz wykonała wiele recenzji prac doktorskich, w postępowaniu habilitacyjnym i na tytuł profesora.

Oprócz pracy naukowej i dydaktycznej pełniła przez dwie kadencje funkcję: prodziekana i dziekana Wydziału Biologii i Hodowli Zwierząt oraz prorektora ds. studenckich. Przez okres 21 lat była kierownikiem Katedry Biologicznych Podstaw Produkcji Zwierzęcej. Zawodowo związana jest z Zakładem Genetyki Ogólnej i Molekularnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Genetycznego, Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego i Lubelskiego Towarzystwa Naukowego.

 

 

 

Ewa Kantor – nauczycielka, polityk, związkowiec

Jest absolwentką I LO w Dębicy z 1975 roku. Studiowała fizykę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie.

Od 1981 roku pracuje jako nauczycielka. W tym czasie pełniła funkcję kuratora oświaty  w Tarnowie, była posłem na Sejm IV kadencji, działała w  NSZZ Solidarność.

 

 

 

 

 

 

Ryszard Kępa – prof. dr hab., fizyk

 

Prof. dr hab. Ryszard Kępa jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy   z 1960 roku.

Zawodowo związany jest z Katedrą Fizyki Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Jest przewodniczącym Komitetu Okręgowego Olimpiady Fizycznej w Rzeszowie.

Jan Kita – komendant Szarych Szeregów w Dębicy

Jan Kita (1914 –1941) urodził się w Buczaczu jako syn nauczyciela Ludwika Kity i Zofii z Kapeców. Miał trójkę rodzeństwa – siostrę i dwóch braci. W 1915 roku Kitowie przenieśli się do Dębicy. Tutaj Jan ukończył szkołę podstawową i gimnazjum („Jagiełło”).

W 1934 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął naukę w Akademii Handlowej w Krakowie.

Już w czasie nauki w „Jagielle” wstąpił do harcerstwa, działalność w tej organizacji pełnił również w czasie studiów. Wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 roku. Po powrocie do domu opiekował się chorą matką i bratem Aleksandrem. Zaczął działać w grupie tworzącej Szare Szeregi. Stworzył oddział tej organizacji w Dębicy i został jej komendantem.

Po włączeniu Szarych Szeregów do Związku Walki Zbrojnej został adiutantem komendanta Obwodu DESER ZWZ.

Dnia 22.04.1941 roku został aresztowany przez gestapo. Był więziony i torturowany w Rzeszowie. Następnie, z wyrokiem śmierci, został przetransportowany do Oświęcimia. Tam zamordowano go zastrzykiem z fenolu pod koniec grudnia 1941 roku.

Pośmiertnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Liczne pamiątki po Janie Kicie znajdują się w muzeum szkolnym I LO w Dębicy. Przekazał je jego brat Stanisław (1920 -1992).

Agnieszka KOSIŃSKA – pisarka, edytorka, bibliografka

Pochodzi z Zawady. Jest absolwentką I LO w Dębicy z 1986 roku. Po zdaniu matury podjęła studia na filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W latach 1996 - 2004 była osobistą sekretarką Czesława Miłosza, a od śmierci pisarza jest kustoszem mieszkania i archiwum poety w Krakowie oraz opiekunem praw autorskich do jego utworów.

Przygotowała do druku z rękopisów ostatni tom wierszy Miłosza "Wiersze ostatnie" (2006) oraz powieść "Góry Parnasu. Science fiction" (2012)  Twórczyni metodologii międzynarodowej bibliografii Miłosza. Autorka (przy współpracy Jacka Błacha i Kamila Kasperka) pierwszego całościowego opracowania bibliograficznego twórczości noblisty pt. "Czesław Miłosz. Bibliografia druków zwartych" (2009). Jest autorką książek o Czesławie Miłoszu „Miłosz w Krakowie" i „Rozmowy o Miłoszu’.

Mieszka w Krakowie. Jest matką aktora Mikołaja Jodlińskiego.

 

Krystyna Kołodziej – Selbirak – malarka

Krystyna Kołodziej – Selbirak jest absolwentką I LO w Dębicy z 1949 roku. W szkole udzielała się w kółku teatralnym. Posiada świadectwo maturalne z samymi ocenami bardzo dobrymi.

Po ukończeniu „Jagiełły” rozpoczęła studia na Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, ukończyła również studia w zakresie grafiki i pedagogiki artystycznej na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

W swojej pracy artystycznej zajmowała się obok tworzenia scenografii tkactwem, malarstwem, opracowaniem graficznym wystaw. Najczęściej maluje kwiaty, architekturę, taniec. Jej ostatnia indywidualna wystawa nosiła tytuł „Wilanowskie spotkania z tańcem dawnym”. Pani Krystyna wystawiła na niej 36 obrazów.

Mieszka w Warszawie.

 

August Kowalczyk

Byłem uczniem księdza Deca i profesora Buszki.
W czasie spotkań z absolwentami naszej szkoły nasuwają się różne refleksje i uczucia. Tak niewielu zostało już przedstawicieli niektórych roczników maturalnych. Ci, którzy się tu spotkają  mają  okazję do wymiany wrażeń związanych z pobytem w szkole, wspomnień z dawnych lat , zwiedzania wystawy historycznej, wspólnego oglądania zdjęć… Obecni nauczyciele, pracownicy szkoły i uczniowie mogą poznać niewielu już niestety członków najstarszych roczników. Jest wielu gości, w różnych miesiącach roku szkolnego ale tylko z niektórymi z nich udaje  się zamienić kilka słów. Postaramy się przybliżyć sylwetki niektórych z nich.


      Zacznijmy od p. Augusta Kowalczyka, którego aktualnie możemy zobaczyć na ekranach telewizorów w powtarzanych serialach: „Chłopi” (w roli wójta) oraz „Stawce większej niż życie” (w roli porucznika Dohne).

Czytaj więcej: August Kowalczyk

Piotr Kowalski – prof. dr hab., chemik

Profesor jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy z 1966 roku. W czasie nauki w szkole uzyskał tytuł laureata Olimpiady Chemicznej. Po ukończeniu szkoły podjął studia na kierunku chemia. W 1971 roku obronił pracę magisterską, na Wydziale Chemicznym Politechniki Krakowskiej, pt. „Badania nad reakcją 2-aminobutanolu-1 z kwasem 3,4,5-trójmetoksybenzoesowym lub jego Esterami. Pracę doktorska „Syntezy i reakcje wybranych pochodnych N-benzylo- i N-pirdylometylennoaminopirydyn” obronił  z wyróżnieniem w 1977 roku. Habilitację uzyskał w 1995 roku. W 2012 roku uzyskał tytuł profesora.

            Działalność naukowa prof. Piotra Kowalskiego obejmuje badania o charakterze podstawowym i aplikacyjnym. Główny nurt badań podstawowych dotyczy syntezy oraz właściwości chemicznych i farmakologicznych związków heterocyklicznych, zawierających azot, m.in.: syntezy i właściwości arylopiperazyn jako ligandów receptorów ośrodkowego układu nerwowego (serotoninowych oraz energicznych), reakcji i właściwości aminopirydyn, 1,8-naftyrydyny, indano-1,3-dionu, beta-karbolin, benzymidazolu, nitroimidazolu itp.

Zawodowo związany jest z Politechniką Krakowską.

Profesor jest autorem i współautorem licznych publikacji i patentów.

Mariusz Kozik – prof., chemik

Profesor Mariusz Kozik dwukrotnie był laureatem Olimpiady Chemicznej. Jest absolwentem   I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy z 1975 roku. Po ukończeniu szkoły studiował chemię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1987 roku obronił rozprawę doktorską na  Georgtown University w USA.

Profesor Kozik prowadzi aktywny program badawczy dotyczący zastosowania polioksotungstatów podstawionych metalem przejściowym w rozpuszczalnikach niepolarnych.  Jego grupa badawcza jako pierwsza odkryła w 1996 r. możliwe zastosowanie tej grupy związków jako katalizatorów redukcji dwutlenku węgla.  W swoich badaniach stosuje kilka nowoczesnych metod spektroskopii, z których 2-wymiarowy jądrowy rezonans magnetyczny (NMR) jest najważniejszą techniką. Ostatnio zademonstrował zastosowanie 2 - wymiarowego zorientowanego na dyfuzję NMR jako bezpośredniego dowodu, że polioksotungstaty podstawione metalem przejściowym tworzą oligomery w niepolarnych rozpuszczalnikach. Wyniki były zgodne z obliczeniami teoretycznymi z wykorzystaniem teorii funkcjonalnej gęstości.

Jest autorem i współautorem licznych prac naukowych.

 

Mirosław Kropielnicki – aktor teatralny i telewizyjny

I Liceum Ogólnokształcące w Dębicy ukończył w 1984 roku. Po skończeniu szkoły podjął studia w PWST we Wrocławiu.

Ma na swoim koncie kilkadziesiąt ról filmowych i teatralnych. Szerszej publiczności znany z ról: Seweryna Krojewicza i Sławonia w „Pierwszej miłości”, profesora Bjorka w „Na dobre i na złe”, Wilusza w „Klerze” czy burmistrza Paszke w „Znakach”.

W swoim dorobku posiada wiele nagród, w 2013 roku został odznaczony medalem „Zasłużony dla Kultury Polskiej.

Obecnie związany z Teatrem Nowym w Poznaniu.

 

 

 

Zenon Książek - piłkarz, trener, wychowawca młodzieży

Maturę zdał w 1950r. w Liceum Ogólnokształcącym im. Króla Wł. Jagiełły w Dębicy.
Ukończył AWF w Krakowie w 1954r. Po studiach pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w Technikum Mechanicznym w Dębicy i kontynuował grę w Wisłoce jako zawodnik i trener. W 1955 pracował w Mielcu i uczestniczył w historycznym awansie Stali do II ligi. W 1959 wrócił do Dębicy i był grającym trenerem Stali Dębica. Pracował w Unii Tarnów, najpierw jako trener młodzieży, a następnie jako trener pierwszej drużyny grającej w II lidze. W latach 1966-72 pracował jako drugi trener reprezentacji juniorów, a w 1973 prowadził młodzieżową reprezentację Polski do lat 21, z którą zdobył III miejsce na Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Berlinie. W sezonie 1973/74 został trenerem ówczesnego mistrza Polski – Stali Mielec. Zdobył z nią III miejsce w sezonie 73/74 i wicemistrzostwo w sezonie 74/75.  W  1979  zdobył z nią 3. miejsce. W okresie 1980-82 pracował w Tunezji gdzie trenował piłkarzy L'Etoile Sportive du Sahole Susa. Po zakończeniu kontraktu powrócił do Mielca na stanowisko kierownika wyszkolenia Stali. W latach 1986-87 ponownie prowadził I drużynę Stali. Od 1990 zajął się juniorami Stali, z którymi czterokrotnie zdobył mistrzostwo okręgu rzeszowskiego oraz dwukrotnie 5. miejsce w finałach Mistrzostw Polski. Trenował także juniorów reprezentujących Okręg Podkarpacki w ogólnopolskich rozgrywkach o Puchar im. Kazimierza Deyny.

Za wybitne osiągnięcia w pracy trenerskiej odznaczono go m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką PZPN, Złotą Odznaką 75-lecia PZPN, Odznaką "Zasłużony Trener", Złotą Odznaką "Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej".

 

Stanisław Kucharski – prof. zw. dr hab., chemik

Pochodzi z Bobrowej. I LO w Dębicy ukończył w 1966 roku.

Studia chemiczne ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1971, doktorat obronił na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Śląskiego w 1978, zaś habilitację na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego w  1993 roku. Na tym samym wydziale uzyskał również tytuł naukowy profesora w 2002 roku.

 Od 1971 roku jest związany zawodowo z Instytutem Chemii UŚ. Tematyką badawczą prof. Kucharskiego jest tworzenie i wdrażanie nowych metod obliczeniowych chemii kwantowej, pozwalających opisać z wysoką precyzją strukturę molekularną i elektronową cząsteczek chemicznych. Większość jego prac jest poświęcona badaniu efektów związanych z korelacją elektronową. Wśród najważniejszych osiągnięć naukowych można wymienić: opracowanie kilku metod obliczeniowych stosowanych w laboratoriach chemii kwantowej na świecie, współudział w dwóch pakietach programów z zakresu chemii kwantowej (GAMESS i ACES). W trakcie pracy na Uniwersytecie Śląskim pełnił wiele funkcji administracyjnych, w tym m.in.: był przewodniczącym Senackiej Komisji ds. Badań Naukowych i Współpracy z Zagranicą (1999–2002), przewodniczącym Senackiej Komisji ds. Budżetu i Finansów (2002–2008), prodziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii ds. studiów chemicznych (1993– 1999), dziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii (1999–2005), kierownikiem Zakładu Chemii Teoretycznej w Instytucie Chemii (1999–nadal), dyrektorem Instytutu Chemii (2005–2008) oraz prorektorem ds. finansów i rozwoju (w kadencji 2008–2012).

Eugenia Łoch

Eugenia Łoch urodziła się 10 listopada 1926 roku w Dębicy. W czasie trwania okupacji hitlerowskiej, po ukończeniu szkoły podstawowej, Eugenia Łoch uczyła się w dwuletniej szkole handlowej, uczęszczając jednocześnie na lekcje tajnego nauczania, organizowane przez profesorów Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy. W szkole tej kontynuowała naukę po zakończeniu wojny i w 1947 roku uzyskała świadectwo maturalne.

W tym też roku podjęła studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie na kierunku polonistyczno-historycznym, ukończone obroną pracy dyplomowej: Dramaty historyczne Adolfa Nowaczyńskiego, pisanej pod kierunkiem prof. Jana Nowakowskiego.

Czytaj więcej: Eugenia Łoch

Jan Łomnicki (1929- 2002) – reżyser, scenarzysta

Urodził się w Podhojcach. Jest absolwentem dębickiego gimnazjum z 1945 roku. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1954 roku ukończył studia na Wydziale Reżyserii PWSTiF w Łodzi.

Początkowo tworzył filmy dokumentalne. W 1963 roku wyreżyserował swój pierwszy film fabularny „Wiano”. W swoich filmach często poruszał problematykę II wojny światowej „Bitwa pod arsenałem”, „Jeszcze tylko ten las”. Największą sławę przyniósł mu serial „Dom”.

Prywatnie jest bratem aktora Tadeusza Łomnickiego.

 

 

 

 

Tadeusz Łomnicki (1927-1992) – aktor

Urodził się w Podhojcach, naukę w dębickim gimnazjum ukończył w 1942 roku.

W czasie II wojny światowej należał do Szarych Szeregów, potem był żołnierzem Armii Krajowej. W 1954 roku ukończył studia na Wydziale Reżyserskim PWST w Warszawie. Związany z teatrami Katowic, Krakowa i Warszawy. W latach 1970-81 pełnił funkcję rektora PWST w Warszawie. W swoim dorobku posiada 82 role sceniczne, 51 ról filmowych, 26 ról w teatrze telewizji. Największy rozgłos przyniosła mu rola Michała Wołodyjowskiego   w filmie „Pan Wołodyjowski”.

Zmarł w Poznaniu w czasie prób do spektaklu „Król Lear”. Pochowany został w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie.

W ankiecie „Polityki” z 1998 roku został uznany za największego polskiego aktora XX wieku.

 

Wilhelm Mach (1916 – 1965) – pisarz

Urodził się w Kamionce koło Ropczyc. Tutaj uczęszczał do szkoły podstawowej, naukę następnie kontynuował w Ropczycach i w Dębicy (do „Jagiełły” uczęszczał w latach 1932 – 1936). W I LO w Dębicy redagował czasopismo U nas.  Po skończeniu nauki w dębickim gimnazjum kontynuował naukę w Państwowym Pedagogium w Krakowie.

Następnie odbył roczną służbę wojskową. Walczył  w kampanii wrześniowej, brał udział w bitwach: pod Pszczyną i pod Tomaszowem Lubelskim. Od 1941 roku mieszkał w Krakowie, gdzie pracował jako urzędnik i uczył na konspiracyjnych kompletach. W latach 1945 – 1948 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował jako redaktor w miesięcznikach literackich.

Jego pierwszy wiersz „Jesień” ukazał się w 1928 roku w czasopiśmie przyszłość, w 1932 roku ukazała się jego nowela „Dawne zapusty” opublikowana w czasopiśmie Rola. Wilhelm Mach za swój debiut literacki uważał wiersz „Tobie dalekiej” opublikowany w 1945 roku.

Wilhelm Mach w swojej twórczości zajmował się głównie problematyką psychologiczną i przemianami moralnymi w życiu i świadomości wsi polskiej.

Czytaj więcej: Wilhelm Mach (1916 – 1965) – pisarz

Paweł Matusik – dr hab. nauk medycznych, kardiolog

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego z 2005 roku. Uczęszczał do klasy biologiczno-chemicznej.

Po ukończeniu szkoły podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum.

Jako student uczestniczył m.in. w zagranicznych stażach naukowych w Wielkiej Brytanii. Pracuje już w międzynarodowym projekcie badawczym pod opieką prof. Tomasza Guzika. W listopadzie 2010 roku Paweł Matusik otrzymał Laur Medyczny im. dr Wacława Mayzla przyznany mu przez Wydział Nauk Medycznych Polskiej Akademii Nauk. Od maja 2010 roku Paweł Matusik jest stypendystą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. 

Będąc na 6. Roku studiów zdobył Studenckiego Nobla 2011.

Zawodowo związany jest z Zakładem Elektrokardiologii Instytutu Kardiologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego i Szpitalem Jana Pawła II w Krakowie.

Jest autorem licznych publikacji naukowych.

 

Sławomir Micek – artysta rzeźbiarz

Sławomir Micek jest absolwentem  I LO w Dębicy z 1975 roku.

   W 1980 r. ukończył Wydział Wzornictwa Przemysłowego na ASP w Krakowie. Mieszka i tworzy w Kielcach. Jest członkiem Związku Artystów Rzeźbiarzy. Tworzy rzeźby kameralne, jak również kompozycje w dużej skali - plenerowe i do wnętrz architektonicznych. Aktywnie uczestniczy w życiu kieleckiego środowiska plastycznego. Ma na swoim koncie wiele realizacji na rzecz miasta w postaci rzeźb plenerowych, tablic i płaskorzeźb pamiątkowych. Specjalizuje się w rzeźbie realizowanej w brązie i marmurze, bierze udział w licznych konkursach i wystawach.

Sławomir Micek jest autorem popiersia Władysława Jagiełły, które umieszczone jest przed budynkiem I LO w Dębicy, oraz tablicy pamiątkowej poświęconej absolwentowi naszego liceum - pierwszemu komendantowi Związku Strzeleckiego Tadeuszowi Munichowi.

 

Sławomir Mikrut – prof. dr hab. inż.

Sławomir Mikrut I Liceum Ogólnokształcące w Dębicy ukończył w 1992 roku. Po ukończeniu szkoły podjął studia z zakresu geodezji na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie, które ukończył w 1997 roku zdobywając tytuł „mgr. inż” w zakresie dwóch specjalności: geodezja inżynieryjno-przemysłowa i fotogrametria i telededetekcja.

W 2003 uzyskał stopień naukowy  dr nauk technicznych w dyscyplinie Geodezja i  artografia (obecnie: Inżynieria Lądowa i Transport) na podstawi rozprawy doktorskiej: „Wpływ skanowania i kompresji według standardu JPEG na wykrywanie obiektów liniowych   i punktowych na obrazach cyfrowych”.

Od 2016 roku ma tytuł dr hab. inż. na podstawie cyklu publikacji pt.  „Automatyzacja wykrywania cech w oparciu o metody sztucznej inteligencji dla potrzeb budowy fotogrametrycznych systemów pomiarowych”.

Zawodowo związany z Katedrą Geoinformacji, Fotogrametrii i Teledetekcji Środowiska AGH. Autor ponad 70 monografii i artykułów naukowych z zakresu fotogrametrii i teledetekcji, przetwarzania obrazów oraz GIS, publikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych.

 

Piotr Mikrut

Piotr Mikrut jest absolwentem I LO w Dębicy z 1990 roku. Po ukończeniu szkoły studiował na Wydziale Zarządzania  Akademii Górniczo-Hutniczej w  Krakowie, który ukończył z wyróżnieniem.

Karierę zawodową rozpoczął na stanowisku kierownika Działu Marketingu w spółce CHEMAL s.c., na bazie której powstała Fabryka Farb i Lakierów Śnieżka SA. W spółce tej pracował w latach 1995-1997.
Od roku 1997 pełnił funkcję Prezesa Zarządu PPHU 2M Sp. z o.o., w której był również jednym z udziałowców. Od 30 marca 2004 roku zajmuje stanowisko Prezesa Zarządu FFiL Śnieżka SA.

 

 

Profesor Janusz Mroczka (matura 1971)

 Prof. dr hab. inż. Janusz Mroczka urodził się 27.04.1952 r. w Dębicy. 
 W 2023 roku odznaczony tytułem "Honorowy Obywatel Miasta Dębica".

 Studia wyższe ukończył w roku 1976 na Politechnice Wrocławskiej, z którą związany jest zawodowo do dnia dzisiejszego. W 1980 r. obronił pracę doktorską, a w 1991 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora uzyskał w roku 1996.

 Zainteresowania naukowe Profesora Janusza Mroczki dotyczą: metodologii procesu poznawczego, algorytmizacji problemu odwrotnego, analizy spektralnej i polaryzacji promieniowania rozproszonego w opisie właściwości układów dyspersyjnych, metodologii łączenia danych pomiarowych o różnej przestrzennej rozdzielczości z wykorzystaniem deterministycznych i stochastycznych metod przetwarzania (fuzja danych), wykorzystania reprezentacji czasowo-częstotliwościowych sygnałów w przetwarzaniu danych pomiarowych oraz opracowania autorskiej metody momentów w analizie układów dyspersyjnych.

 Z metodologicznego punktu widzenia, istotną wartością dorobku naukowego Profesora Janusza Mroczki jest kompleksowość oraz głębokie osadzenie tego dorobku w szerokim kontekście filozoficznym – z jednej strony – i aplikacyjnym – z drugiej. Przegląd głównych wątków tematycznych aktywności naukowej Profesora pozwala zauważyć, że obok zagadnień wysoce teoretycznych pojawiają się kwestie praktyczne związane z zastosowaniem metod pomiarowych w systemach monitoringu środowiska naturalnego czy monitoringu przemysłowego; że obok zagadnień sprzętowych pojawiają się kwestie czysto matematyczne. Elementem spajającym wszystkie wątki jego naukowej aktywności jest autorski oryginalny schemat poznawczy, opierający się na transformacji abstrakcyjnych modeli fizycznych – opisanych przy użyciu pojęć materii, energii i czasu – w weryfikowalne doświadczalnie modele metrologiczne, odwołujące się do pojęć teorii informacji. Schemat ten jest w istocie szeregowym połączeniem obiektu poznania z jego modelami fizycznymi, matematycznymi i metrologicznymi, pomiędzy którymi występują sprzężenia zwrotne odzwierciedlające procesy weryfikacji poszczególnych modeli przy użyciu zewnętrznych kryteriów oceny. Wynikiem procesu poznawczego są modele matematyczne obiektów pomiaru i narzędzi pomiaru, a istotą ich wykorzystania w metrologii jest ich odwracanie, jako że celem pomiaru jest docieranie do przyczyn na podstawie informacji o skutkach – estymacja wielkości mierzonych na podstawie surowych danych pomiarowych. Metody rozwiązywania problemów odwrotnych są integralnym elementem dorobku Profesora Janusza Mroczki, zarówno w części dotyczącej pomiarów wielkości cząstek, jak w części dotyczącej systemów biologicznych. Ze względu na złe uwarunkowanie numeryczne należą one do najtrudniejszych zadań obliczeniowych, stawiających zajmującym się nimi badaczom wyjątkowo wysokie wymagania, jeśli chodzi o kulturę, erudycję, i sprawność matematyczną.

 

Dorobek naukowy Profesora Janusza Mroczki obejmuje 454 publikacje (152 z listy filadelfijskiej), jest On współautorem 13 książek (5 zagranicznych, 8 krajowych) i 8 patentów (w tym 4 wdrożonych). Dane bibliometryczne są następujące: wg. Scopus: 2097 cytowań oraz h = 30; wg. Google Scholar: 2292 cytowań oraz h = 32. Prof. Janusz Mroczka był realizatorem (jako kierownik lub główny wykonawca) 31 grantów (w tym 7 międzynarodowych). Wielokrotnie był zapraszany przez redakcje renomowanych czasopism zagranicznych jako recenzent. Opracowywał również liczne recenzje monografii i książek.

 

Czytaj więcej: Profesor Janusz Mroczka (matura 1971)

Tadeusz Münnich ps. „Żegota”

Tadeusz Münnich ps. „Żegota” urodził się 18 sierpnia 1893 r. we Lwowie. Gimnazjum ukończył w Dębicy, gdzie stworzył Związek Strzelecki i był jego pierwszym komendantem. Na rozkaz Józefa Piłsudskiego stawił się w Krakowie i 6 sierpnia 1914 roku  wyruszył z I Kompanią Kadrową w kierunku Królestwa Polskiego. Studia Ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim. 1 listopada 1918 r., stojąc na czele Obwodu Rzeszowskiego Polskiej Organizacji Wojskowej, rozbroił oddziały austriackie stacjonujące w Rzeszowie. Uczestniczył w formowaniu Pułku Piechoty Ziemi Rzeszowskiej Wziął udział w odsieczy na Lwów. W kampanii wrześniowej 1939 r. był głównym adiutantem Naczelnego Wodza Edwarda Rydza-Śmigłego. Razem z nim został internowany w Rumunii. Przedostał się do Francji, a po jej upadku do Wielkiej Brytanii. Po wojnie osiedlił się w Londynie i tam zmarł 12 października 1959 r.
W 2011r. społeczność szkolna I LO ufundowala tablicę pamiątkową poświeconą Tadeuszowi Münnichowi którą wmurowano przy wejściu głównym szkoły.

 

Marcin Nicoś – dr n. med., analityk medyczny

I Liceum Ogólnokształcące w Dębicy ukończył w 2007 roku.

 Po ukończeniu szkoły podjął studia na kierunku analityka medyczna na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie. W czasie studiów rozwijał swoje zainteresowania w dziedzinie genetyki nowotworów pracując w Kole Naukowym działającym przy Pracowni Immunologii i Genetyki, Katedry i Kliniki Pneumonologii, Onkologii i Alergologii UM. Studia doktoranckie ukończył w październiku 2016 roku broniąc rozprawę pt: „Poszukiwanie mutacji genetycznym w nie drobnokomórkowym raku płuca w celu przyszłej kwalifikacji chorych do terapii ukierunkowanych molekularnie”. Pracuje na UM w Lublinie na stanowisku asystenta naukowego.

Jest autorem licznych prac naukowych. Jego osiągnięcia naukowe potwierdzone są licznymi nagrodami.

 

 

 

Ks. ppłk Andrzej Niwa – kandydat na błogosławionego

Urodził się  26.XI.1900 r. w Chechłach (dzisiaj część Ropczyc). Szkołę podstawową ukończył w Ropczycach, do gimnazjum przez rok uczęszczał w Stanisławowie, a następnie w Dębicy. Tutaj zdał maturę w 1920 roku. Teologię studiował w Tarnowie i tu 29.VI.1923 r. przyjął święcenia kapłańskie. Następnie pracował w  Nowym Sączu, Łącku, Krużlowej, Uściu Solnym, Pogórskiej Woli. W 1931 r. został powołany do służby czynnej na kapelana z przydziałem do Brygady KOP „Polesie” w Łachwie, w powiecie łuninieckim. W 1932 r. został administratorem parafii wojskowej w Prużanie, a w 1936 r. proboszczem parafii wojskowej p.w. św. Mikołaja w Ostrowcu Wielkopolskim.

We wrześniu 1939 r. ksiądz major Andrzej Niwa dostał się do niewoli rosyjskiej. Był przetrzymywany w obozie oficerskim w Starobielsku (więzień nr 2381). W IV.1940 r. wraz z innymi jeńcami został przewieziony do Charkowa i tam zamordowany w budynku obwodowego NKWD. Jego ciało wrzucono do zbiorowych dołów podmiejskich w lesie. Symboliczna mogiła znajduje się na grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Parafialnym w Ropczycach. Pośmiertnie awansowany na stopień podpułkownika.

 

Halina Niziołek (Jarosz) – nauczycielka

Halina Niziołek pochodzi z Bobrowej. Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy z 1963 roku. Ukończyła filologię polską. Od 1973 roku pracowała w I Liceum Ogólnokształcącym w Dębicy.

Była jedną z inicjatorek poznawania przez młodzież „Jagiełły”  Europy. Współorganizowała wycieczki zagraniczne  uczniów I Liceum Ogólnokształcącego do Francji, Włoch, Grecja, Hiszpanii i  Belgii.
Autorka licznych wierszy, fraszek i limeryków. W 2017 roku ukazała się jej książka „Pola zielone, wciąż widzę je”, w której autorka opisuje Bobrową z lata swojego dzieciństwa i młodości.

Ta książka, tak ważna dla naszej lokalności, wzbogaca nie tylko naszą wiedzę historyczną o minionych dniach, ale jest też dowodem na to, jak ważna w naszym życiu jest mała ojczyzna i środowisko, w którym żyjemy.” – prof. dr hab. Władysław Tabasz

„Swobodny styl, erudycja pisarki tworzą „wybuchową mieszankę” wrażeń i wspomnień. Warto przecież utrwalać w pamięci osoby, miejsca związane z naszym regionem. I to jest powód do dumy.” - ksiądz dr hab. Kazimierz Talarek

W 2023 roku opublikowała drugą książkę "Ludzie, ludzie, cuda w tej budzie..." Pani Halina Niziołek opisuje w niej dębickie liceum z lat kiedy była uczennicą  i  pracownikiem szkoły.

Pani Halina Niziołek została Człowiekiem Roku 2017 Tygodnika Obserwator

 

 

Zdzisław Noga - historyk, mediewista, profesor nauk humanistycznych

Uczeń I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy w latach 1976-1980.

Po skończeniu szkoły studiował historię w Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Doktorat obronił w 1993, a habilitację w 2003. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 2010.

Specjalizuje się w historii Polski średniowiecznej i wczesnonowożytnej. Zawodowo związany jest z Uniwersytetem Pedagogicznym w Krakowie.

Jest między innymi członkiem Rady Naukowej Polskiej Misji Historycznej przy Uniwersytecie Juliusza Maksymiliana w Würzburgu i Friedrich-Christian-Lesser-Kollegs w Jenie oraz Rady Naukowej Instytutu Historii PAN w Warszawie.

 

 

ks. Alojzy Nosal (1910 – 1995) – profesor nauk społecznych

Urodził się w Dębicy. Jest absolwentem „Jagiełły” z  1928 roku. W 1933 roku ukończył Seminarium Duchowne w Sandomierzu. Stopień magistra teologii uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 1938 roku wyjechał do Belgii, później do Francji. W czasie II wojny światowej brał udział w francuskim ruchu oporu. Został aresztowany przez Niemców i dwa lata spędził           w nazistowskim obozie koncentracyjnym w Troyers. Po uwolnieniu pracował jako dziekan duchownych polskich we Francji i studiował na uniwersytecie w Lille. Tu otrzymał tytuł doktora nauk społecznych.

Od 1962 roku wykładał na uniwersytetach w USA. W 1973 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Po przejściu na emeryturę mieszkał w USA i we Francji. Emeryturę przeznaczał na wspieranie szkół, do których uczęszczał. Był fundatorem wyposażenia do pracowni informatycznej I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy.

Za swoją pracę społeczną i naukową był wielokrotnie nagradzany i odznaczany we Francji i w USA.

Dębicę odwiedził w 1989 roku. Zmarł w Paryżu. Pochowany jest na Starym Cmentarzu w Dębicy.

 

Lucjan Pająk – prof. dr hab., chemik

 

 Jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego z 1965 roku. W czasie nauki w szkole zdobył tytuł finalisty Olimpiady Chemicznej. Wychowawcą klasy był matematyk prof. Władysław Kulig, chemii uczył prof. Józef Zieliński, znaczący udział w przygotowaniach do zawodów olimpiady odegrał prof. Piotr Rybka.

 Po ukończeniu szkoły Lucjan Pająk podjął studia na kierunku chemia Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po studiach podjął pracę w Instytucie Chemii (od roku 1974 Instytucie Fizyki i Chemii Metali a następnie od roku 2003 Instytucie Nauki o Materiałach) Uniwersytetu Śląskiego, zdobywając kolejne awanse na stanowiskach pracy od inżyniera-stażysty do profesora nadzwyczajnego. Stopień naukowy doktora nauk chemicznych uzyskał w roku 1980 na Wydziale Matematyki Fizyki i Chemii Uniwersytetu Śląskiego a doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie inżynierii materiałowej na Wydziale Metalurgii i Inżynierii Materiałowej Politechniki Częstochowskiej w roku 1999.

 Do roku 2000 działalność naukowa dotyczyła głównie badania struktury materiałów za pomocą metody małokątowego rozpraszania promieni rentgenowskich (SAXS). Badał proces przedwydzieleniowy w metalach (strefy Guinier-Prestona w stopie Al-Ag), strukturę materiałów porowatych żeli krzemionkowych, węgli aktywnych, węgli kopalnych, węgli szungajskich, katalizatorów. Metoda SAXS na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku nie była stosowana w kraju. 

 Od roku 2000 zainteresowania naukowe Profesora skoncentrowane były głównie na badaniu struktury materiałów w oparciu o wysokokątową dyfrakcję promieni rentgenowskich z wykorzystaniem metody Rietvelda. Wraz z Doktorantem badał strukturę niestechiometrycznych, nanokrystalicznych faz międzymetalicznych w stopach na bazie aluminium. Były to pionierskie badania na skalę światową.  Analizował również procesy krystalizacji oraz porządkowania faz międzymetalicznych w amorficznych stopach metalicznych na bazie żelaza ─ Fe75Al5, Fe70Al25Cr5, Fe70Al25Ni5, Fe50Al50 z niewielkimi zawartościami Cu, Zr, Co, Ag, Nb, Cr.

 Pan Profesor aktualnie jest na emeryturze. Jego działalność dydaktyczna obejmowała głównie zajęcia z nauki o materiałach, chemii materiałowej i podstaw metod badań materiałów. Jest autorem ponad 100 publikacji. W dotychczasowej swojej działalności był promotorem wielu prac magisterskich i dwóch doktorskich.

 Brał udział w badaniach naukowych prowadzonych, między innymi, na Politechnice  w Zurychu, Uniwersytecie w Osace, Uniwersytecie w Rostoku. Był członkiem licznych organizacji naukowych. Za swoją pracę był wielokrotnie nagradzany.

 Jego hobby stanowią filozofia, muzyka klasyczna oraz sport.

 

Krzysztof Penderecki

Urodził się 23 listopada 1933 roku w Dębicy. Uczęszczał do Gimnazjum (obecne I LO). Kompozycję zaczął studiować pod kierunkiem Franciszka Skołyszewskiego. Studia kontynuował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obec. Akademii Muzycznej) w Krakowie pod kierunkiem Artura Malawskiego i Stanisława Wiechowicza. Ukończył je w 1958 roku i został asystentem przy Katedrze Kompozycji S. Wiechowicza. W latach 1966-68 Penderecki był wykładowcą w Volkwang Hochschule für Musik w Essen (Niemcy). W roku 1968 otrzymał stypendium w Niemczech w ramach wymiany studentów (DADD). W 1972 roku został mianowany rektorem krakowskiej Akademii Muzycznej.

Pierwszy publiczny występ Pendereckiego na arenie międzynarodowej miał miejsce w 1959 roku na Festiwalu Warszawska Jesień, gdzie zostały wykonane Strofy, jeden z trzech utworów, za które otrzymał pierwsze nagrody na II Ogólnopolskim Konkursie dla Młodych Kompozytorów ZKP. Pozostałe utwory to Psalmy DawidaEmanacje. W roku 1959 skomponował Tren ofiarom Hiroszimy, jedną z najbardziej znanych i najczęściej wykonywanych kompozycji, za którą otrzymał nagrodę UNESCO. Tren zapoczątkował pasmo sukcesów utworów: Anaklasis (na Donaueschinger Musiktage) w roku 1960, Polymorphii, FonogramówPsalmu w roku następnym oraz w roku 1966 Pasji według św. Łukasza, pierwszego wielkiego dzieła w karierze Pendereckiego. Utwór ten został napisany na zamówienie Westdeutscher Rundfunk w Kolonii dla uczczenia 700-lecia katedry w Münster, w której był po raz pierwszy wykonywany 30 marca 1966 roku. Wykonanie to stanowi punkt zwrotny w karierze Krzysztofa Pendereckiego. W następnym roku komponuje i wykonuje kolejne wielkie dzieło chóralne Dies Irae, znane również jako Oratorium Oświęcimskie.

Czytaj więcej: Krzysztof Penderecki

Konrad Pondo – model, aktor, konferansjer

Konrad jest absolwentem I LO w Dębicy z 2005 roku. W „Jagielle” uczęszczał do klasy matematyczno-geograficznej. W czasie nauki w liceum prowadził wraz z kolegami kabaret.

Po ukończeniu nauki w I LO w Dębicy podjął studia na kierunku turystyka Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie.

Znany jest przede wszystkim z roli Tomasza Dudziaka w serialu „Szkoła”. Ponadto jest właścicielem firmy, na swoim kanale na Youtube Konrad Pondo TV zaraża widzów pasją do sportu oraz angażuje się w rozmaite akcje charytatywne.

Mieszka w Krakowie.

 

 

Jagoda Prucnal - Podgórska - muzyk, skrzypaczka

Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy z 2014 roku, uczęszczała do klasy o profilu matematyczno-fizycznym. W czasie nauki w liceum uczęszczała do Państwowej Szkoły Muzycznej w Dębicy. Od 2012 roku współtworzy Zespół Pieśni i Tańca Igloopolanie, promując i upowszechniając polską kulturę ludową w kraju i za granicą.

               Po ukończeniu „Jagiełły” podjęła studia na Akademii Muzycznej w Krakowie, które ukończyła z wyróżnieniem w 2019 roku w klasie skrzypiec prof. dr h.c. Kai Danczowskiej.

Zwyciężyła w konkursie organizowanym przez Golden Classical Music Awards wraz     z Flaneurs Piano Trio (Jacek Podgórski – wiolonczela, Mateusz Zubik – fortepian), w ramach nagrody głównej zadebiutowała w nowojorskiej Carnegie Hall. Jest  również laureatką stypendium najwyższego stopnia polsko-niemieckiej fundacji Jutting Stiftung, a także trzykrotną stypendystką Rektora dla najlepszych studentów za wybitne osiągnięcia naukowe    i artystyczne.

 Swoje umiejętności kameralne doskonali obecnie na studiach w Universität für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu w klasie prof. dr h.c. Johanessa Meissla, prof. Avedisa Kouyoumdjana, Vidy Vujic oraz Sibili Konstantinovej. Wraz z triem fortepianowym tworzonym pod zwierzchnictwem wiedeńskiego uniwersytetu została zaproszona do projektu mającego na celu skompletowanie wszystkich dzieł J. Haydna.

Czytaj więcej: Jagoda Prucnal - Podgórska - muzyk, skrzypaczka

Adam Prucnal – muzyk, kompozytor

 

 

 Absolwent szkoły z 1988 roku.

Gra na skrzypcach i na instrumentach klawiszowych; kompozytor i producent muzyczny, członek zespołu Brathanki (od 1998), współpracował z zespołem Ziyo(1990-95), wykładowca Uniwersytetu Papieskiego w Krakowie.

Twórca przebojów: „Czerwone korale”, „ Mamo, ja nie chcę za mąż”, „Gdzie  ten, który powie mi”.

 

 

 

 

Sławomir Pytel – dr hab., geograf

Jest absolwentem I LO w Dębicy z 1994 roku. Po ukończeniu szkoły podjął studia geograficzne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach.

W 2005 roku na Uniwersytecie Śląskim obronił rozprawę doktorską „Uwarunkowania migracji ludności w obszarach przygranicznych na przykładzie powiatu bielskiego, cieszyńskiego i żywieckiego.

Od 2019 roku jest doktorem habilitowanym nauk o ziemi.

Jest autorem i współautorem licznych prac z zakresu geografii ekonomicznej.

Zawodowo związany z Katedrą Geografii Regionalnej i Turyzmu Uniwersytetu Śląskiego.

 

 

Radosław Rak – pisarz, lekarz weterynarii

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy z 2006 roku. W Jagielle uczęszczał do klasy biologiczno-chemicznej. Reprezentował szkołę na zawodach okręgowych Olimpiady Geograficznej i na zawodach centralnych Olimpiady Literatury i Języka Polskiego, z której przywiózł tytuł finalisty.

W czasie nauki w szkole wydał swoje pierwsze opowiadanie.

Po skończeniu szkoły ukończył studia weterynaryjne. Pracuje jako lekarz weterynarii   i pisze opowiadania i powieści. W 2017 roku za powieść „Puste niebo” otrzymał złote wyróżnienie  w Nagrodzie Literackiej im. Jerzego Żuławskiego oraz nominację do Nagrody im. Janusza Zajdla.

W 2019 roku ukazała się powieść „Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli”

Po latach szkołę wspomina z sympatią, kolejny raz ofiarował jej swoją powieść, w dedykacji napisał: „Dla I LO im. Króla Władysława Jagiełły, które było całkiem fajną szkołą Radek Rak -Dębica, 30.11.2019”.

Obecnie Radek Rak mieszka w Krakowie.

 

Mieczysław Rękas – prof. dr hab.

 Mieczysław Rękas jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy z 1961 roku. W czasie nauki reprezentował szkołę na zawodach centralnych Olimpiady Matematycznej. 

Zawodowo związany jest z Katedrą Chemii Analitycznej Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Akademii Górniczo – Hutniczej w Krakowie

 

 

 

 

 

 

Zdzisław Samsonowicz - profesor zw.

Prof. Zdzisław Samsonowicz  (ur. 30 lipca 1923 w Dębicy, zm. 31 grudnia 2020) 

Absolwent I LO w Dębicy z 1945 roku.

Dyplom magistra inżyniera uzyskał w 1950 roku, po czym otrzymał etat asystenta.       W 1961 r. uzyskał tytuł doktora, w 1965 r. doktora habilitowanego, a następnie profesora nadzwyczajnego (1972 r.) i zwyczajnego (1986 r.). Zrealizował 17 patentów krajowych i zagranicznych, z których wiele znalazło praktyczne zastosowanie. W 1973 r. w uznaniu zasług otrzymał Krzyż Kawalerski.

Będąc przez wiele kadencji członkiem Zespołu Naukowo-Dydaktycznego Mechanika (obecna nazwa - Komisja Akredytacyjna) po trzech latach starań wywalczył w 1982 roku wprowadzenie do programów nauczania dla wszystkich Wydziałów Mechanicznych przedmiotu Automatyzacja procesów produkcyjnych. Dzięki staraniom prof. Samsonowicza Ministerstwo Edukacji Narodowej stworzyło kierunek o nazwie Automatyka i Robotyka.

Profesor przez całą swoją karierę naukową był związany Wydziałem Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej. Był promotorem 11 prac doktorskich i oceniał 8 wniosków na tytuł profesora. W jego dorobku znajdują się 202 publikacje. Na uczelni pełnił m.in. funkcję prodziekana, zastępcy dyrektora Instytutu Technologii Maszyn i Automatyzacji oraz przewodniczącego komisji ds. programów nauczania.

Był wielokrotnie odznaczony i wyróżniany. Otrzymał m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

 

o. Janusz Sok – dr muzykologii, zakonnik

Pochodzi z Podgrodzia. I Liceum Ogólnokształcące w Dębicy ukończył w 1985 roku.   W 1986 roku wstąpił do Zgromadzenia Redemptorystów. Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie, w którym uzyskał tytuł magistra i przyjął święcenia kapłańskie. Następnie podjął studia z zakresu muzykologii i dyrygentury.

W 2004 roku obronił rozprawę doktorską „Graduał ms. 2a z Biblioteki Sióstr Klarysek ze Starego Sącza w świetle tradycji polskiej i europejskiej”.

 W listopadzie 2018 po raz trzeci został wybrany przełożonym redemptorystów w Polsce na lata 2019-2022.

W 2013 został wybrany przewodniczącym Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich na trzyletnią kadencję. 15 października 2019 po raz kolejny został przełożonym KWPZM.

Profesor Leszek Starkel

Urodził się w Wierzbniku (dzisiaj dzielnica Starachowic) w 1931 roku. Okres II wojny światowej i okres powojenny spędził w Dębicy. W 1949 roku ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy.

Następnie studiował geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po studiach podjął pracę w Instytucie Geografii i przestrzennego zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk w Krakowie.

W swojej pracy naukowej początkowo zajmował się zagadnieniami geologii, paleontologii i geomorfologii Karpat, później prowadził badania w Indiach. Jest autorem licznych publikacji i rozpraw naukowych. Za swoje osiągnięcia w 2004 roku, jako jeden z dwóch Polaków (obok Pawła Edmunda Strzeleckiego), otrzymał Gold Founders Medal (Medal Odkrywców), który jest najwyższym wyróżnieniem Brytyjskiego Towarzystwa Geograficznego (odznaczenie wręcza królowa brytyjska). Profesor Leszek Starkel został odznaczony Krzyżem Kawalerskim oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Jerzy Styka – prof. zw. dr hab., filolog klasyczny

Profesor Jerzy Styka jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy z 1973 roku. Po ukończeniu szkoły podjął studia z zakresu filologii klasycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie ukończył filologię hiszpańską.

W latach 1977-1985 pracował jako asystent w Instytucie Filologii Klasycznej UJ w zakładzie latynistyki. W 1984 obronił doktorat na Wydziale Filologicznym UJ. W latach 1985-1996 był adiunktem w Instytucie Filologii Klasycznej UJ. W 1994  uzyskał habilitację na Wydziale Filologicznym UJ w zakresie literaturoznawstwa. Tutuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1997 roku, a zwyczajnego w 2000 roku (w 2009 roku objął stanowisko profesora zwyczajnego UJ).

Ponadto od 2001 piastuje stanowisko profesora wizytującego w Ośrodku Badań nad Tradycją Antyczną Uniwersytetu Warszawskiego (obecnie Wydział „Artes Liberales” UW).

W swojej dotychczasowej karierze związany z Uniwersytetem Jagiellońskim, Uniwersytetem Śląskim, Uniwersytetem w Bazylei i Uniwersytetem Warszawskim. Jego zainteresowania badawcze obejmują antyczną teorię literatury, antyczną estetykę literacką, historię literatury rzymskiej, historię idei estetycznych, cywilizację późnego antyku, recepcję kultury antycznej w literaturach hispanojęzycznych.

 

Tomasz Szarek – prof. zw. dr hab. nauk matematycznych, dr filozofii

Tomasz Szarek jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy z 1987 roku. Po ukończeniu „Jagiełły” podjął studia matematyczne (matematyka stosowana) na Politechnice Śląskiej, w 1994 roku ukończył kolejne studia (matematyka teoretyczna) na Uniwersytecie Śląskim. W 1997 roku uzyskał stopień doktora w PAN. W 1999 roku ukończył studia filozoficzne w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 2004 roku obronił rozprawę habilitacyjną na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 2008 roku zdobył tytuł profesora nauk matematycznych.

W 2013 roku obronił na Uniwersytecie Śląskim doktorat z filozofii.

Pracuje w Instytucie Matematyki Uniwersytetu Gdańskiego. Zajmuje się teorią miary, procesami stochastycznymi, stochastycznymi układami dynamicznymi oraz teorią fraktali. Swoje prace publikuje w czasopismach krajowych i zagranicznych.

 

Ks. Piotr Szweda MS

Ks. Piotr Szweda MS  - absolwent I LO Dębica -  matura 1995 rok.

Historyk sztuki i teolog duchowości, kapłan ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy Saletynów, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie), wykładowca akademicki na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. W swych badaniach koncentruje się na duchowości saletyńskiej oraz ikonografii XIX i XX w., szczególnie twórczości malarzy: Eugeniusza Kazimirowskiego i Adolfa Hyły. Jest autorem prac poświęconych: tajemnicy Bożego Miłosierdzia m.in. 101 pytań o Boże Miłosierdzie (współautor ks. Andrzej Witko, 2006), Obraz Miłosierdzia Bożego i jego tajemnica (współautor ks. Andrzej Witko, 2012), 1001 rzeczy o Miłosierdziu Bożym i św. Faustynie (współautor ks. Andrzej Witko, 2014); tematyce cierpienia: W ramionach cierpienia. Św. Teresa z Lisieux i św. Faustyna (2003), Dotyk cierpienia w życiu św. Teresy z Lisieux i św. Faustyny (2017); charyzmatowi saletyńskiemu: Orędzie Maryi z La Salette (2001) oraz pierwszego malarza obrazu Jezusa Miłosiernego, Eugeniusza Kazimirowskiego: Odkrywając Eugeniusza Kazimirowskiego. Prace artysty w zbiorach Muzeum Podlaskiego w Białymstoku (2023) oraz twórcy obrazów Jezusa Miłosiernego w krakowskich Łagiewnikach: Adolf Hyła malarz w służbie Bożego Miłosierdzia (2009), Adolf Hyła. Malarz z Łagiewnik (2014) i Adolf Hyła. Malarz Bożego Miłosierdzia. Życie i twórczość (1897-1965) (2022). Napisał też libretto do oratorium o Matce Bożej Saletyńskiej: Maryjo, nie płacz już (2012) z muzyką Artura Żalskiego. 

Radosław Uliszak - dr, geograf

 

 

Absolwent I LO w Dębicy z 1987 roku. Ukończył geografię na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Autor i współautor  popularnych podręczników do geografii.

Zawodowo związany z Uniwersytetem Pedagogicznym w Krakowie i  VIII Prywatnym Akademickim Liceum w Krakowie.

 

 

 

 

Anetta Undas – prof. dr hab. n. med.

Absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego w Dębicy z 1984 roku. Jest profesorem zwyczajnym Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej praca naukowa dotyczy mechanizmów zawału serca, udaru mózgu, zakrzepicy żylnej oraz wrodzonych zaburzeń krzepnięcia krwi.

            Od 2005 roku kieruje Zakładem Kardiochirurgii, Anestezjologii i Kardiologii Doświadczalnej Instytutu Kardiologii CM UJ, prowadzi Poradnię Zaburzeń Krzepnięcia i Ośrodek Nowoczesnej Diagnostyki Laboratoryjnej w Szpitalu im. Jana Pawła II w Krakowie.

Jest członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności oraz Polskiej Akademii Nauk, pełni funkcję redaktor naczelnej Polskiego Archiwum Medycyny Wewnętrznej i miesięcznika Kardiologia Polska.

Jest autorką około 400 artykułów w recenzowanych czasopismach o zasięgu międzynarodowym.

Dorobek naukowy prof. dr hab. Anetty Undas potwierdzony jest licznymi nagrodami.

 

Wspomnienia nauczycieli i uczniów

Książka została umieszczona na stronie Dolnośląskiej Biblioteki Cyfrowej 
https://dbc.wroc.pl/dlibra/publication/164233
Zapraszamy do przysyłania wspomnień i zdjęć do kolejnego tomu na adres:
ewagnowacka @o2.pl.
Zbliża się 125-lecie szkoły!!!

 

Patronat Rektora Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie

Aktywna tablica

Nasza szkoła realizuje projekt Priorytet 3 Narodowy Program Rozwoju Czytelnictwa 2.0 na lata 2021-2025

Licznik odwiedzin

Odsłon artykułów:
3938380

Szukaj